THE BELGIAN SOULSHOW CONNECTION
LUC BOUILLON - Oprichter van The Belgian Soulshow Connection
DIRK DE BAUW - Beheerder website HeavensGate
PATRICK GEENENS - Mede-oprichter van The Belgian Soulshow Connection
Wat is The Belgian Soulshow Connection en hoe kwam dit tot stand ?
Deze groep heeft alles te maken met de voorliefde voor ' The Soulshow ' van Ferry Maat. De Soulshow van Ferry Maat begon halfweg de jaren zeventig en is tot op heden nog steeds te beluisteren op www.soulshow.nl. Deejay Ferry Maat werd voor ons drieën als het ware een soort van God die ons gigantisch veel heeft bijgebracht als het gaat over soul, funk en disco. Als sinds onze jeugd zaten we wekelijks aan de radio gekluisterd met de taperecorder in de aanslag. Via de soulshow kregen we de vibe te pakken en tot op heden heeft het ons nooit meer losgelaten. Ferry was diegene die de Amerikaanse import naar Europa bracht en niemand anders heeft het hem voorgedaan. Ik leerde Luc en Patrick kennen door de talloze soulshowparty's die plaats vonden in o.a. The Spot in Bussum, Nederland. Van het één kwam het ander. We spreken regelmatig af om onze favo soulshowmuziek te delen, waardoor Luc het idee kreeg om ook een groepje te vormen wat The Belgian Soulshow Connection zou gaan heten. Via deze weg houden we elkaar op de hoogte qua soulshowparty's, concerten en ook wel nieuwe muziek op vlak van soul en funk. Maar alleen maar praten over muziek tussen onze Heilige Drieëenheid bleek voor ons niet genoeg en daarom kwam ik op het idee om onze favoplaten uit de soulshow aan de bezoekers van deze website voor te stellen. Hier gaan we !
ONE WAY featuring AL HUDSON - Music . Midden jaren 70 richtte Al Hudson, Dave Roberson & Kevin. Mc.Cord de band Al Hudson & The Soulpartners op. In 1979 veranderde de band van platenlabel en tekenden ze hun platencontract bij MCA records. Zangeres Alicia Myers vervoegde de band maar stapte in 1981 alweer op. In 1979 veranderde de band van naam en werd het One Way featuring Al Hudson. Het eerste album in 1979 bij MCA Records kreeg simpelweg de benaming One Way featuring Al Hudson en daar kwamen 2 hits uit voort. Het bekende ' You Can Do It ', maar ook ' Music ' en daar ga ik voor.
De keuze van Dirk .
CARL ANDERSON - Don't Make Me Wait . Carl Anderson was een zanger en acteur. Zo speelde hij ooit de rol van Judas Iskariot in de rockopera
' Jesus Christ Superstar ' van Andrew Lloyd Webber.
Carl deed ook verschillende optredens in toonaangevende clubs in Los Angeles gedurende de jaren 1970 en tekende een platencontract waarvoor Carl vier albums zou uitbrengen bij het label Epic, beginnend in 1983. In totaal heeft Anderson 9 jazz- en soulalbums uitgebracht als solo-artiest, waaronder hits als "How Deep Does It Go", "Pieces Of A Heart", "Hot Coffee", en de mega-hit van zijn naar hem vernoemde album uit 1986, "Friends and Lovers" (een duet met Gloria Loring) dat de tweede plaats bereikte in de ranglijst van dat jaar en Carl geliefd maakte bij soapseriefans.
Spijtig genoeg stierf Carl Anderson in februari 2004 aan leukemie in Los Angeles. Hij werd slechts 49 jaar.
In 1983 bracht hij zijn tweede soloalbum ' On & On ' uit en werd een grote hit in Amerika. Uit dat album kwam ook dit nummer ' Don't Make Me Wait '. Toeters en lekkere basspartijen maakten van dat album een gigantisch mooie mengeling van soul en funk, en niet te vergeten de mooie ballads.
De keuze van Luc.
EARTH, WIND & FIRE - Faces Het zou hoegenaamd belachelijk zijn geweest dat ik geen enkel nummer van Earth, Wind & Fire in mijn lijst zou zetten.
Want uiteindelijk is dit Ferry Maat's favo groep. Er bestond geen radio uitzending of de heren van E.W.F. zaten in het programma. Natuurlijk zoals velen me kennen ga ik niet voor de hits, maar voor het echte werk. Daarom vind ik het album ' Faces ' van Earth, Wind & Fire zo top. En waarom zou ik twijfelen aan de titeltrack ?
Ik vond Earth, Wind & Fire een megagroep, en zeker in hun beginperiode toen ze stilaan van jazz naar soul gingen. Hun eerste album heeft blijkbaar nog niemand beluisterd, want het was niet commercieel. Dat was jazz en zeer moeilijk. Maar dit nummer vond ik top. Het nummer ' Faces ' , uit het gelijknamige album uit 1980.
De keuze van Dirk
THRUST - Can't Wait To Get To You . De trein die aan het begin voorbij komt gedenderd...de geluidseffecten, en de van links naar rechts zwiepende en kletterende percussie, de funky synthesizers, tja, funk van de bovenste plank
De keuze van Patrick
THRUST - Can't Wait To Get To You ( 1983 )
ROY AYERS - In the Dark . Een productie van Stanley Clarke en Roy Ayers zelf.
De sfeer die opgewekt wordt aan het begin van de track, daarna de pompende, onophoudelijke beat, die bass, de solo op
vibrafoon van Roy zorgden ervoor dat ik deze plaat tientallen keren na elkaar beluisterde…
Goeie muziek geeft je energie en dat is wat ik krijg als ik deze track beluister… (ook van mijn andere keuzes)…
De keuze van Patrick
TASHAN - All I Ever Do . Tashan Rashad is een Amerikaanse soul en R & B zanger. De stijl die hij brengt noemt men Urban Contemporary Mainstream. Hij begon al op 7-jarige leeftijd te zingen ( zoals gewoonlijk in een kerk ) Op 13-jarige leeftijd zingt hij zowat overal in bars en clubs, en later tekende hij zijn contract bij Def Jam Records. Zijn eerste hit was ' Chasing A Dream ', maar kreeg geen bekendheid. In totaal maakte hij tot hiertoe 4 albums, waar hij steun kreeg van zangeres Alyson Williams, maar ook Audrey Wheeler. De track hier geselecteerd doet me kippenvel krijgen vanwege de power van zijn stem. Dit komt uit zijn derde album ' For The Sake Of Love '. Hier is het prachtige ' All I Ever Do '
De keuze van Dirk
GEORGE BENSON - Never Give Up On A Good Thing .De blazers op deze plaat zijn zo geweldig, dankzij Jerry Hey en zijn troepen!
Productie is van Jay Graydon die vooral veel met AL Jarreau heeft samengewerkt
Kippenvel!
De keuze van Luc
LEVEL 42 - ' 43 '
De eerste groep waar ik echt helemaal wild van werd. Dit was pas hun tweede plaat en hier staat werkelijk niets op wat niet minder dan uitstekend is.
Een favoriet track kiezen lukt me niet : zelfs de instrumentale tracks moeten niet onderdoen voor het gezongen werk.
Misschien dan toch “43” ?
Ik volgde hen intensief tot Running in the family. Daarna werd hun muziek te commercieel en te makkelijk…jammer…
De keuze van Patrick
PATRICE RUSHEN - Get off ( You fascinate me )
Eigenlijk maximale funk gemaakt door een minimum aan muzikanten : de beats komen uit de computer,
Patrice speelt zelf de bass synthesizer op deze track (naast de andere keys) en Paulinho Da Costa mag nog wat extra percussie komen toevoegen in een break.
Verder spelen er nog twee bassisten mee op deze track : moet er nog bass zijn ?
Een in het echt kleine dame maakt grootse muziek !
De keuze van Patrick
HEATWAVE - Send Out For Sunshine
Ik heb in heel mijn leven nooit zangers of groepen als idolen gehad, integendeel, waar ik wild van werd waren :
songswriters, producers, sessiemuzikanten, arrangeurs, … Vreemd, maar het is zo.
Zo hoorde ik midden de jaren 70, de tonen van Boogie NIghts van Heatwave.
De meerstemmigheid in het refrein plus het funky arrangement was voor mij de trigger om de LP “Too Hot To Handle” beter te bestuderen
en te gaan kijken wie er allemaal op de hoes van het album stonden vermeld.
Wat ik vooral opmerkte , was dat het merendeel van die schitterende tracks door ene Rod Temperton waren geschreven,
een doodgewone , magere en bleke Engelse “bloke” , geboren in Cleethorpes , Engeland, een gat in the middle of nowhere.
Later bij Off the Wall van Michael , hetzelfde liedje: weer die dekselse Rod Temperton.
En allemaal songs die me steeds kippenvel bezorgden
Van dan af ben ik me meer in dit uitzonderlijk talent gaan verdiepen en werd ik uiteindelijk grote fan van Heatwave.
Ik vind bijna niets slechts van die band omdat de muzikale genialiteit van Temperton ervoor zorgt dat een
eenvoudige catchy song een klein meesterwerkje kan worden..
Rod had oog voor elk detail: de opbouw van de song, de structuur van het lied en vooral de juiste “hooks”
die ervoor zorgen dat zijn compositie niet meer uit je hoofd verdween.
Ik zou dus elke track van Heatwave kunnen posten, maar ik beperk met op deze site tot een tweetal.
Vooreerst deze “Send out for Sunshine” uit één van de beste albums aller tijden, Central Heating.
Waarom?
Omdat het één van die platen is die me uit de put kan halen wanneer ik het even moeilijk heb. .
Het straalt zoveel energie en positiviteit uit en het refrein is zo aanstekelijk: je kan er onmogelijk niet van houden.
Bovendien heeft het die lekkere oldskool funky beat waar ik zo verlekkerd op ben.
Tover een glimlach op je gezicht en geniet van de mooie dingen van het leven!
"En leve Rod Temperton om de soulmuziek naar een hoger niveau te hebben getild."
De keuze van Luc
SUN - Jammin' In Brazil
Hoewel ik vooral platen draai waarvan het productiewerk veel blazers bevat , een lekkere bas en gekruid met een mooi refrein,
verlies ik ook niet de rauwe funk uit het oog.
Een band die me altijd aan het dansen brengt en me dat unieke funkgevoel bezorgt , is de in Europa bijna onbekende SUN.
Gesticht door Byron Bird in Dayton, Ohio, en gesteund door Roger Troutman van Zapp (die hen hielp meer “funky” te worden)
groeien ze eind jaren 70 en begin jaren 80 tot een sensatie in de zwarte clubs van Amerika.
Sun is een big band waar blazers en bas als een symbiose de ene na de andere hit spuien.
De grote leidraad is echter de “Funk en nothing but the funk”:
“Sun is here” “ “Radioation level “ Pure fire” .. allemaal klassiekers uit de Nederlandse Soulshow van Ferry Maat
Maar deze track is, wat mij betreft, het ultieme feestplaatje:
wat een energie alweer.. Een slappende bas die geen seconde stilzit, toeters en bellen,
en vooral het geluid van feestende mensen op de achtergrond
Als er moet gedanst worden, dan belandt deze meteen op de draaitafel.
Go ahead, go ahead, Go ahead, ..
De keuze van Luc
Quincy Jones - The Dude
Van het gelijknamige album dat echt helemaal “af” is. Ook onze Toots deed een “piske” op het album, zoals ze dat zo mooi zeggen in de jazz.
Maar dan die track : de vocoder, de speelse gitaar van Lukather, de funky bass van Louis Johnson, de toetsen van Phillinganes,
de solo van Stevie, en Quincy als The Dude.
Backing vocals : Michael Jackson, Patti Austin, James Ingram, Quincy Jones, Syreeta Wright, Jim Gilstrap, noem maar op…
Leuk toch als je zo’n contacten in je telefoonboek hebt staan…
De keuze van Patrick
Lonnie Liston Smith - We Can Dream .
Lonnie Liston Smith is een Amerikaans jazz-fusion artiest en werd geboren in 1940.
En Ferry Maat hield zich niet in om ook in zijn show bepaalde jazz-fusion nummers te draaien. Lonnie Liston Smith werkte ooit mee aan albums
van Gato Barbieri, Miles Davis en Pharaoh Sanders en combineerde hij die samenwerking met zijn eigen groep
Lonnie Smith & The Cosmic Echoes.
Het ging hier niet alleen om jazz fusion , maar ook funk en hemelse soulmuziek.
Net daarom wordt hij omschreven als de vertegenwoordiger van de fusion.
Zijn bekendste album was ' Expansions ' uit 1975,
maar in 1978 maakte hij het album ' Loveland ' wat niet mag ontbreken in je kollektie.
Daarop stond deze track..." We Can Dream ", dat me weer naar mijn hemel brengt...Heavens Gate.
De keuze van Dirk
Leon Ware - Why I Came To California ?
Leon Ware werd geboren in Detroit en het was al snel duidelijk dat hij in de richting van de muziek zou worden gestuwd.
Hij startte zijn carrière als songschrijver bij Motown, maar gaandeweg de jaren 70 zocht hij andere horizonten op.
Zo werkte hij samen met de grootsten der aarden: hij schreef en arrangeerde samen met of voor namen als Michael Jackson, Quincy Jones,
Tina Turner, Jeffrey Osborne, Teena Marie en vele anderen.
Hij maakte een 10-tal soloalbums waarvan zijn beste misschien wel “Leon Ware” is uit 1982
Daaruit deze “Why I Came To California”, een fantastische track met de perfecte symbiose van harmonie, melodie en vooral heerlijke blazers;
Je zou zo naar Californië reizen …
De keuze van Luc