SMOOTH JAZZ & SOUL TOP 100
Aangezien Heavens Gate al jaren bezig is met het verzamelen van platen en cd's en onze voorkeur steeds uitging naar de zwarte muziek, was het voor ons de hoogste nood om alles wat betreft smooth jazz en soft soul eens op een rijtje te zetten. Ik vroeg aan mijn Facebook vrienden om wat platen door te sturen zodat de luisteraar mede kon compileren wat ze leuk vonden. Zo gezegd zo gedaan, en vanaf nu kunt u elke maand 10 nummers beluisteren uit de uiteindelijke TOP 100 van smooth jazz en soul. Een lijst die u en ons heeft samengesteld aan de hand van de geposte nummers. Ik wens u alvast veel luistergenot. !!
Nummer 100. Jerome Najee Rasheed (geboren op 4 november 1957, New York City ), professioneel bekend als Najee , is een Amerikaanse jazz- saxofonist en fluitist. Najee's muzikale bezigheden begonnen op de achtste school, toen hij begon met het spelen van de klarinet, maar hij had een diep verlangen om saxofoon te spelen. Hij werd op deze leeftijd beïnvloed door te luisteren naar de opnames van zijn moeder van Miles Davis en andere legendarische Amerikaanse jazzartiesten. Een cruciaal moment in zijn leven begon toen hij besloot om professionele jazzmuzikant te worden.
Najee haalt zijn inspiratie uit saxofonisten John Coltrane , Charlie Parker , Yusef Lateef , Joe Henderson , Grover Washington Jr. , Ronnie Laws en fluitisten Hubert Laws en James Galway . Najee begon zijn carrière als tiener in lokale bands in de omgeving van New York City. In 1986 bracht hij zijn debuutalbum uit, getiteld Najee's Theme (EMI / Capitol). Het album leverde Najee een Grammy Award Nomination op voor Best Jazz Album. In 1987 accepteerde Najee de opening van de " Tasty Love " -tour met R & B-zanger Freddie Jackson . In 1988 kwam Najee's tweede album "Day By Day" uit en ging het platina. "Day By Day" werd geproduceerd door verschillende producenten, waaronder de legendarische producer Barry Eastmond (Freddie Jackson, Aretha Franklin , Anita Baker en Billy Ocean ). In 1990 werd "Tokyo Blue" uitgebracht. Dit album is geproduceerd door Najee's broer Fareed en is een van zijn meest succesvolle opnames tot nu toe. Tokyo Blue en Day By Day leidden ertoe dat Najee twee Soul Train Awards won voor Best Jazz Artist in 1991 en 1993. Wij hier bij Heavens Gate kozen voor het nummer ' Betcha Don't Know ' uit het album ' Najee's Theme ' uit 1986. De info op deze clip is dus niet juist. De nummer 100 in onze Heilige Lijst van Smooth Jazz en Soul .
Nummer 99. Anita Baker met het nummer ' Fairy Tales ' uit het album ' Compositions 'uit 1990. Ooit werd verteld dat zij niet kon zingen en steeds uit de toon viel. Ik weet niet wie dat ooit heeft gezegd, maar diegene die dit ooit uitsprak heeft zich wel degelijk vergist. Fairytales is het eindnummer van het album ' Compositions ' maar wel degelijk het mooiste en sterkste aangrijpende nummer van het album. De piano werd hier verzorgd door gigant Greg Phillinganes, die zowat op elk zwart album uit de jaren 80 staat vermeld. Niemand heeft dit nummer ooit vermeld op de Facebook van Heavens Gate, wat ik niet goed begrijp. Want dit is Anita Baker op haar best. Love you Anita !
Nummer 98. Theodore DeReese "Teddy" Pendergrass, Sr. (Philadelphia, 26 maart 1950 – overleden, 13 januari 2010) was een Amerikaanse R&B / soulzanger en componist. Hij is bekend geworden als leadzanger van Harold Melvin & the Blue Notes. Solo scoorde hij hits als "I Don't Love You Anymore" (1977), met "Close the Door"(1978), "Turn Off the Lights" (1979) , "Can't We Try", "Love T.K.O." (beiden 1980), "Two Hearts" (1981; duet met Stephanie Mills), "You're My Latest, My Greatest Inspiration" (eveneens 1981). Pendergrass werd bij de Grammy Awards vijfmaal genomineerd voor de "Best Male R&B Vocal Performance" (in 1979, 1982, 1989, 1992 en 1994) maar wist ze geen van allen te verzilveren. Teddy Pendergrass was ' The King Of Sensuality '. En dat blijft hij hier ook bij Heavens Gate. Deze track was een grijsgedraaide plaat toen ik in 1982 begon met het verzamelen van platen. En het was een millionseller. Love Teddy !
Nummer 97. Al Green (Forrest City, Arkansas, 13 april 1946) is een Amerikaans gospel- en soulzanger en dominee. Hij is een van de populairste soulzangers aller tijden, die zijn grootste successen heeft behaald in het begin van de jaren zeventig. Hij is de zoon van een boer. Op zijn negende begint Al Green met optreden in een gospelkwartet genaamd The Green Brothers. Later verhuist de familie naar Grand Rapids, Michigan, waar het optreden verdergaat tot Al Green zestien jaar oud is. Zijn vader haalt hem dan uit de groep als hij zijn zoon heeft betrapt op het luisteren naar Jackie Wilson. Na enige tijd te hebben opgetreden in nachtclubs wordt Al Green in 1969 ontdekt door bandleider en producer Willie Mitchell, eigenaar van het label Hi Records. Al Green tekent bij het label en neemt er zijn tweede album op, Green is Blues, dat wordt geproduceerd door Mitchell. Het album wordt goed ontvangen en bereidt de weg voor voor het volgende album Al Green Gets Next To You (1970). Op dit album staat zijn eerste grote solo-hit, "Tired of Being Alone", en bevat nog drie hitsingles die in Amerika zeer goed verkopen. Let's Stay Together uit 1972 is zelfs een nog groter succes, waarvan de titeltrack zijn eerste nummer-éénhit in Amerika is en nog steeds wordt beschouwd als een van zijn bekendste nummers. En net daarom werd hij geselecteerd voor deze Smooth Jazz & Sou Lijst Top 100.
Nummer 96 . Johnny Gill (Charleston, 22 mei 1966) is een Amerikaanse R&B singer-songwriter. Hij werd eerst bekend als lid van New Edition, later vanaf 1990 als solozanger. Van zijn romantische ballads prijkt "My, My, My", zijn bekendste, op vele romantische verzamel-cd's. Maar deze plaat blijft in mijn hoofd doorzinderen en dat heeft alles te maken met een ontmoeting van een meisje waar ik zielsveel van hield. Het meisje noemde Chaney Sylla, uit Afrikaanse origine. Ik mag niet te persoonlijk gaan in deze lijst, maar ik weet dat sommigen toch Johnny Gill zien als hun favorieten. Vandaar deze plaat uit de soundtrack ' Mo' Money ' uit 1992. Johnny Gill is en blijft één van de beste zangers ter wereld.
Nummer 95. Randy Crawford (echte naam Veronica Crawford, Macon, 18 februari 1952) is een Amerikaanse zangeres.
Randy Crawford werd geboren in Macon, Georgia, maar groeide op in Cincinnati, Ohio. Als kind zong ze op school en in kerkkoren. Op 15-jarige leeftijd begon ze op te treden, begeleid door haar vader. Later werd ze zangeres van een groep. In 1972 trad ze voor het eerst op bij een concert in New York, waar ze samen optrad met George Benson. In 1975 trad ze op met George Benson en Quincy Jones. Enkele van de liedjes die ze daar ten gehore bracht, verschenen op haar debuutalbum Everything must change. Dit album verscheen alleen in de Verenigde Staten.
Grotere bekendheid kreeg ze in 1979 toen ze mee mocht zingen op de titelsong van het album Street Life van The Crusaders. Haar eigen commerciële doorbraak kwam een jaar later, toen haar vierde album Now we may begin uitkwam. De ballad One day I'll fly away werd een nummer 1-hit in onder meer België, Nederland en Groot-Brittannië. Pas na dit succes werden haar eerdere albums ook in Europa uitgebracht.
De volgende jaren scoorde ze nog enkele hits, maar grote hits als One day I'll fly away bleven (in tegenstelling tot wat begin jaren 80 werd voorspeld) uit. Crawford geeft nog steeds concerten, in 2013 deed ze dat met het Joe Sample Trio, in 2015 geeft ze concerten onder meer in Duitsland. Doch Randy Crawford kwam nooit hoog in de American Billboard Charts, ze had meer geluk in Europa. Waarom weten we niet en zullen we het nooit te weten komen, Het succes heeft ze dus aan ons Europeanen te danken. De hit ' You Might Need Somebody ' haalde hoge topscores in de Nederlandse en Belgische hitlijsten. Vandaar deze hit op nummer 95 in de Heavens Gate Smooth Jazz & Soul Top 100.
Nummer 94. Kenneth Bruce Gorelick (Seattle, 5 juni 1956), beter bekend onder zijn artiestennaam Kenny G is een saxofonist die hoofdzakelijk sopraansaxofoon speelt, maar soms ook op alt of tenor is te horen. Kenny G is met een totaal van 75 miljoen wereldwijd verkochte albums de best verkopende instrumentale artiest. Toen Kenny 17 jaar oud was, begon hij in Barry Whites The Love Unlimited Orchestra te spelen. Zijn eerste succesvolle schreden op het muzikale pad maakte hij als side man bij de "Jeff Lorber Fusion". Zijn eerste soloalbum, genaamd Kenny G, kwam uit in 1982, maar zijn echte doorbraak kwam met zijn vierde album DuoTones. In 1994 won Kenny G een Grammy Award voor de Beste Instrumentale Compositie voor zijn nummer Forever in Love. Kenny G was ook te horen op enige nummers van de soundtrack van de populaire film The Bodyguard met Whitney Houston en Kevin Costner.
Kenny G is bijzonder populair in de Volksrepubliek China. Niet alleen worden zijn albums er veel gekocht, maar zijn muziek wordt ook veel als achtergrondmuziek in treinen gespeeld. Wanneer een Chinese (langeafstands)trein zijn bestemming bereikt, wordt het nummer 'Going Home' vaak ten gehore gebracht.
Nummer 93. Grover Washington Jr.(Buffalo,12 december1943-New York,17 december1999) was eenAmerikaansejazz-funk/soul-saxofonist. Washington kwam uit een muzikale familie: zijn moeder zong in kerkkoren en zijn vader verzamelde jazzplaten en speelde saxofoon, een broer was organist in de kerk, en zijn jongste broer, Darryl, speelde drums, deze zou later ook in de professionele muziekwereld terechtkomen. Toen Washington 10 jaar was kreeg hij een saxofoon van zijn vader. De liefde voor de muziek was gelijk begonnen: hij wilde naar clubs gaan om naar mensen zoals Jack McDuff, Harold Vick en Charles Lloyd te kijken. Daarna ging hij het leger in, daar speelde hij in de band van het leger, waardoor hij de drummer Billy Cobham (die veel muzikanten kende) leerde kennen, zodat Washington jr. veel in New York en Philadelphia ging spelen. Mister Magic kwam in 1974 uit en werd wederom een groot commercieel succes. In 1980 kwam Winelight uit. Dit album kreeg twee Grammy Awards, voor Best Jazz Fusion Opname en "Best R & B Song" voor Just The Two Of Us, waar de zangpartij voor rekening van Bill Withers kwam. In 1981 kwam Come Morning uit, op deze cd speelden Ralph MacDonald (percussie), Steve Gadd (drums) , Eric Gale(gitaar), Richard Tee (keyboard), Marcus Miller (basgitaar) en Grady Tate (zang) mee. The best is Yet to Come werd in 1982 uitgebracht en kreeg een Grammy-nominatie voor zang van Patti Labelle. Inside Moves werd in 1984 uitgebracht met zangeres Jon Lucien. En uit dit album werd deze track geselecteerd, geproduced door Ralph Mc. Donald, één van de beste percussionisten ter wereld. Het nummer ' When I Look At You ' was meteen mijn ding toen ik het voor het eerst hoorde. De perfecte sound wat ooit Heavens Gate zou worden. Luister en huiver. Dit is bloedmooi ! .
Nummer 92. Marcos Kostenbader Valle werd geboren op 14 september 1943. Hij is een Braziliaanse singer- , songwriter- en platenproducent. Hij produceerde werken in vele muziekstijlen, waaronder bossa nova , samba en fusies van rock, soul, jazz en dansmuziek met Braziliaanse stijlen. Zijn debuutalbum Samba "Demais" werd uitgebracht in april 1964. Zijn reputatie verspreidde zich snel en zijn medemuzikanten (waaronder Wilson Simonal , Elis Regina en Nara Leão ) in de rij om zijn liedjes op te nemen. Een tweede album, O Compositor eo Cantor , volgde in 1965, en liet zien wat zijn meest herkenbare nummer zou worden, "Samba De Verão" - in het Engels bekend als " So Nice (Summer Samba) " - samen met andere hits zoals "Deus Brasileiro, "" Gente "en" A Resposta ". Wij hier bij Heavens Gate hebben Marcos Valle veel later ontdekt omdat we niet echt het idee hadden om samba muziek met ' smooth jazz ' te linken. Doch bevatten vele samba-tracks een gelijkenis. En dit komt door het feit dat samba ook wat aan de tragere kant in de oren klinkt. Toen ik een compilatie kocht van Arrow Jazz FM uit de U.K., stond er dit nummer op. Het nummer ' Nordeste ' begint met een samba melodietje, en na slechts 1 minuut, slaat het nummer helemaal om in een smooth jazz track. Vanwege die reden vond ik het meer dan nodig om deze plaat te selecteren in deze Smooth Jazz en Soul Top 100. Dit nummer staat op het album ' Nova Bossa Nova ' uit 1998 en werd uitgebracht op het Far Out Record label.